فولاد ck35

متن کامل تأثیر کربن و کروم بر روی بافت را می توانید با کلیک بر روی عبارت ((فولاد کربنی)) مشاهده نمایید.

تأثیر کربن و کروم بر روی بافتهای تغییرشکل و آنیل فولادهای کربنی گرم نوردیده

در این تحقیق تأثیر کربن محلول و عنصر کروم و شرایط نورد روی ریزساختار تغییر شکل و بافت های تغییر شکل. و تبلور مجدد چند فولاد کم کربن پس از نورد در دماهای بین 440 و 780 درجه سانتیگراد مورد بررسی قرار گرفت. باندهای برشی در ریزساختار همۀ نمونه ها مشاهده گردید. که شدت و مقدار آنها در نمونه های مختلف به دمای نورد بستگی داشت. باندهای برشی با شدت متوسط در فولاد IF در همۀ دماهای نورد تشکیل شد. در حالی که در فولاد کم کربن (ELC) باندهای برشی شدید در دماهای پایین نورد تشکیل گردید. با افزایش دما از شدت آنها به سرعت کاهش یافت.

افزودن کروم به فولاد کم کربن باعث افزایش چشمگیر باندهای برشی در دماهای بالاتر نورد گردید. بافت های تغییر شکل حاصل دارای مشخصۀ مواد فریتی نوردی بود. شدت این بافت ها در فولاد ELC با افزایش دمای نورد افزایش یافت و برعکس. شدت بافت تبلور مجدد این فولاد با افزایش دما کاهش یافت. همچنین مشخص گردید. که با افزودن کروم به این فولاد شدت مؤلفه {111} افزایش می یابد. در مقایسه، شدت بافت های تغییر شکل و تبلور مجدد در فولاد IF نسبت به دمای نورد بی تأثیر است. این اختلافات را می توان به شدت و فرکانس تشکیل باندهای برشی و رفتار پیر کرنش دینامیکی مواد مختلف ربط داد.

امروزه فرایند نورد گرم یا نورد فریتی، که در آن فولادها در ناحیه فریت (600 الی 850 درجه سانتی گراد) نورد می شوند. به خصوص برای فولادهای عاری از عناصر بیش نشین (IF) مورد استفاده قرار می گیرد [1 تا3]. این فرایند دارای مزیت هایی است که سازندگان فولاد می توانند با بهره گیری از آن هزینه های تولید را از پیشگرم تا نورد و اسید شویی کاهش دهند [1و4]. برای تولید محصولاتی با خاصیت شکل پذیری مناسب، یعنی مقدار –r بالا و ناهمسانگردی صفحه ای پایین (Δr)، بافت های تشکیل شده در طی آنیل باید دارای مؤلفه های قوی {111} باشد [٥].

چنین بافتی معمولاً وقتی تشکیل می شود که فولادهای IF گرمی که نورد شدند متبلور می شوند. اما وقتی که یک فولاد کم کربن گرم نوردیده آنیل می شود. بافت {111} ضعیفی تشکیل می گردد. تحقیقات می دهد که برای توسعه بافت {111} قوی، باندهای برشی باید در طی نورد تشکیل شوند. چون حضور این باندها جوانه زنی دانه ها را در این جهت تشدید کند.

تشکیل باندهای برشی ناشی از سیلان موضعی درون یک دانه در سرعت های بیش از کل ماده صورت می گیرد. بنابراین شدیداً به ضریب حساسیت به نرخ کرنش ماده بستگی دارد. فولادهای IF ضریب حساسیت مثبت کوچکی را در دماهای نورد گرم از خود نشان می دهند. بنابراین باندهای برشی برای شدیت متوسط در طی تغییر شکل تشکیل می شوند. اما فولادهای کم کربن که حاوی اتم های کربن محلول هستند باعث پدیده پیر کرنش دینامیکی (DSA) در دماهای مشابه می شوند.

و باعث افزایش شدید ضریب حساسیت ماده می گردد. به این ترتیب از تشکیل باندهای برشی جلوگیری به عمل می آید. در نتیجه از مکان های جوانه زنی مناسب برای تشکیل بافت تبلور مجدد {111} کم می گردد. به این دلیل فولادهای کم کربن گرم نوردیده دارای خاصیت شکل پذیری ضعیفی هستند.

تحقیقات نشان می دهد که افزودن عناصر آلیاژی مانند کروم می تواند رفتار پیر کرنش دینامیکی فولادهای کم کربن. را با بسط پیک منحنی DSA به ناحیه دمایی نورد گرم بهبود بخشد. این امر باعث می شود که پیک شدیدی که معمولاً بر اثر رفتار DSA ناشی از حضور عناصر کربن و نیتروژن تشکیل می شود. کی هموار گردد (شکل 1). بنابراین کمی افزایش در نرخ کرنش باعث افزایش خیلی زیاد تنش سیلان درون ناحیۀ هموار نمی گردد. در نتیجه ضریب حساسیت ماده کاهش می یابد. در این تحقیق تأثیر کربن محلول و افزودن کروم بر روی شکل پذیری، توسعۀ باندهای برشی. و همچنین بافت های تغییر شکل و تبلور مجدد فولادهای کم کربن گرم که عملیات نورد بر روی آن انجام گردید مطالعه شد.

فولاد رسول دلاکان

با سالها تجربه ارزشمند و گرانبها در عرصه تأمین و توزیع انواع ورق آلیاژی و انواع فولاد آلیاژی با گواهینامه ها و آنالیزهای معتبر با ضمیمه نمودن آن به محصولاتش آنرا به مشتریان خویش ارائه داده است. که توانسته رضایتمندی آنان را همواره فراهم آورد. صنعتگر شریف و گرامی از اینکه ما را جهت خرید کالا (فولاد آلیاژی) مورد نیاز خویش، انتخاب می نمایید از شما سپاسگزاریم.

متن کامل فولاد Ck70 سخت کاری شده را می توانید با کلیک بر روی عبارت ((فولاد ابزار CK)) مشاهده نمایید.

فولاد ck70 سخت کاری شده-مقایسه ریز ساختار، سختی و مقاومت به سایش. چهار نوع آلیاژ جوش روکش سخت با فولاد Ck70 سخت کاری شده به منظور جایگزینی تیغه های برشی

تیغه های فولادی مورد استفاده برای برشکاری انواع پلاستیک ها، لاستیک ها، چوب و فلزات. در اکثر موارد فولادهای پر کربن (نظیر فولاد Ck70) می باشند. که با استفاده از عملیات حرارتی سخت کاری سطحی، لایه سخت و قابل برشی بر روی آنها ایجاد می شود. در این تحقیق، از فولاد St37، به عنوان ماده جایگزین فولادهای پر کربن استفاده شد. و با استفاده از چهار الکترود مختلف و به روش جوشکاری قوس الکتریکی با الکترود دستی، لایه روکشی سخت بر روی این فولاد اعمال گردید. در مرحله بعد آزمون های آنالیز شیمیایی، متالوگرافی نوری، سختی و مقاومت به سایش بر روی نمونه ها انجام شد.

نتایج آنالیز شیمیایی انجام گرفته از فلز رسوب جوش نمونه الکترودهای انتخابی نشان داد. که حضور حدود 0/5 درصد کربن همراه عناصر آلیاژی کاربیدساز و سختی پذیری. و با مقادیر مختلف تأثیر متفاوتی در میزان سختی و مقاومت به سایش داشتند. بطوریکه در این تحقیق نمونه آلیاژ فلز رسوب Fe-Cr-Mo-V-W با کد WD دارای بهترین نتایج از نظر سختی و مقاومت به سایش بود. ساختار فلز رسوب نمونه حاصل از الکترود WD دارای ساختار مارتنزیت همراه با کاربیدهای آلیاژی با دانه بندی ریز. به همراه کمی آستنیت باقی مانده بود. نتایج آزمون تیغه ها در شرایط کاربردی نشان داد که رسوب حاصل از الکترود WD دارای سختی و مقاومت به سایش مطلوب. و نیز قابلیت برش بالاتری از نمونه فولاد Ck70 عملیات حرارتی سخت کاری شده می باشد.

تیغه های فولادی، ابزارهایی هستند که به منظور برشکاری مواد مختلف از جمله فلزات، چوب، پلاستیک، لاستیک، کاغذ بکار می روند. جنس این تیغه ها عمدتاً از نوع فولاد پر کربن (آلیاژی و غیر آلیاژی) با قابلیت عملیات حرارتی سخت کاری می باشند. به نحوی که پس از سخت کاری سطحی به سختی بالایی می رسد و امکان استفاده در شرایط برشکاری را پیدا می کنند.

امروزه فولادهای متعددی در صنعت برای تولید تیغه های فولادی با مصارف مختلف استفاده می شوند. براساس استاندارد DIN 17222، اصلی ترین این فولادها شامل Ck70،CK75 و 42CrMo4 برای برش چوب، 2567 و 2542. برای برش فلزات و 1/2436،1/2080و1/2379 برای برش کاغذ و لاستیک هستند.

تیغه های فولادی مذکور، ابتدا تحت عملیات ماشین کاری و سوراخ کاری قرار می گیرند. و سپس روی لبه آنها عملیات حرارتی سخت کاری سطحی القایی یا شعله ای انجام می شود. تا سختار مارتنزیتی – آستنیتی ایجاد شود. با توجه به نوع کاربرد، سختی این تیغه ها بالاتر از 50HRC (60-54HRC) است. البته میزان سختی لازم برای برش، به کاربرد تیغه و نوع ماده مورد برشکاری بستگی دارد. تیغه ها علاوه بر سختی باید مقاوم به سایش و ضربه نیز باشند. در غیر اینصورت در مدت زمانی کم دچار ترک خوردگی شده و لبه تیغه ها کند می شود.

فولادهای پر کربن مورد استفاده برای تهیه تیغه های برش، قیمت نسبتاً بالایی داشته. و عملیات حرارتی سخت کاری سطحی بر روی آنها به امکانات خاص و نسبتاً گران قیمت نیاز دارد. که شرایط کنترلی ویژه ای را می طلبند. امروزه روش های دیگری نیز برای سخت کاری سطحی مواد استفاده می شوند. جوشکاری، پاشش حرارتی، رسوب دهی الکتریکی و رسوب دهی بخار، اصلی ترین روش های مورد استفاده جهت عملیات سطحی هستند.

جوشکاری، بیشترین استحکام پیوند بین رسوب و زیرلایه را فراهم می کند. در انتخاب نوع رسوب جوش جهت روکش سخت می بایست تأثیر عناصر آلیاژی مختلف از جمله Cr،MO،V،W. که در میزان سختی و مقاومت به سایش و نیز سختی ثانویه مؤثرند مورد بررسی قرار گیرند. مشخص گردید که عنصر کروم باعث افزایش مقاومت به سایش در دمای بالا و نیز افزایش سختی پذیری می شود. مقدار کروم جهت کسب سختی ثانویه مناسب، 4 الی 12 درصد است.

لذا در ترکیب الکترودهای مختلف تولیدی، مقدار کروم در این محدوده انتخاب می شود. ضمناً عنصر کروم به اکسایش در دمای بالا مقاوم است. و به قابلیت سختی پذیری آلیاژ کمک می کند. وانادیم از افزایش اندازه دانه ها جلوگیری کرده و ضمن افزایش سختی، مقاومت به ضربه را بهبود می دهد. استفاده از وانادیم علاوه بر خاصیت برش، خاصیت مقاوم به سایش را در لبه های تیغه ها بهبود می بخشد.

ضمناً وانادیم با رسوب کاربید وانادیم روی مرزدانه ها از افزایش اندازه دانه ها جلوگیری می کند. لذا از این عنصر هم به مقدار 0/5 درصد در فلز رسوب استفاده می شود.

مولیبدن باعث افزایش سختی ثانویه و مقاومت به حرارت می شود. و حضور تنگستن نیز خاصیت سختی و افزایش قابلیت برشکاری (در لبه تیغه ها) را به دنبال دارد. همچنین اثر عنصر مولیبدن در ایجاد سختی ثانویه بیشتر از عنصر تنگستن است. به نحوی که در مقادیر بیش از 1 درصد باعث افزایش قابل ملاحظه سختی می شود. ولی همین مسئله در مورد عنصر تنگستن در مقادیر بیش از 2 درصد صادق است. لذا عنصر مولیبدن کمتر از 1 درصد (حدود 0/5 درصد) و مقدار تنگستن کمتر از 2 (حدود 1/3 درصد) انتخاب می شود.

تیغه های فولادی باید علاوه بر مقاومت به سایش و خاصیت برش، دارای مقاومت به حرارت نسبی باشند. چون در حین عملیات برش، نوک تیغ ها در اثر اصطکاک و برش با مواد مختلف گرم می شوند. لذا باید نوک تیغه به بازپخت در دماهای نسبتاً بالا مقاوم بوده و دارای خاصیت سختی ناشی از عملیات بازپخت باشد. لذا عنصر مولیبدن غالباً در ترکیب شیمیایی استفاده می شود که افزایش سختی ناشی از عملیات بازپخت را به دنبال دارد. البته عناصر دیگر نظیر کروم و تنگستن نیز به این امر کمک می کنند.

فولاد رسول دلاکان

با سالها تجربه ارزشمند و گرانبها در عرصه تأمین و توزیع انواع ورق آلیاژی و انواع فولاد آلیاژی با گواهینامه ها و آنالیزهای معتبر با ضمیمه نمودن آن به محصولاتش آنرا به مشتریان خویش ارائه داده است. که توانسته رضایتمندی آنان را همواره فراهم آورد. صنعتگر شریف و گرامی از اینکه ما را جهت خرید کالا (فولاد آلیاژی) مورد نیاز خویش، انتخاب می نمایید از شما سپاسگزاریم.